Einstein, ”Bir fikir saçma değilse onda ümit yoktur“ demiş.
Daha önce aklınıza gelen bir fikri ‘’saçma’’ diyerek hayata geçirmekten ya da insanlarla paylaşmaktan vazgeçtiğiniz oldu mu?
Oldu diyelim. O fikrin saçma olduğuna nasıl karar verdiniz?
Mesela çıkıp ‘’ben evcil taşlar satacağım’’ diyen bir adamınkinden daha mı saçmaydı fikriniz? Hiç sanmıyorum.
Ancak eğer fikrinize dair sarsılmaz bir inancınız ve güçlü bir nedeniniz varsa taş satarak bile milyoner olabilirsiniz. Tıpkı Gary Ross Dahl gibi.
Gary Ross Dahl Kimdir?
1936 yılında Kuzey Dakota’da dünyaya gelen Dahl’ın reklamcılık, metin yazarlığı, yaratıcı yönetmenlik yaptığı bir kariyer yolculuğu vardı.
1970’li yıllarda, bir gün arkadaşlarıyla oturmuş bir şeyler içip muhabbet ettikleri sırada konu evcil hayvan bakımının ne kadar zor olduğuna geliyor.
Arkadaşları hayvanlarının mamasından, temizliğinden, sosyal hayatlarını kısıtlamasından, tuvaletlerinden, sürekli hastalanmalarından şikayet ediyorlar.
Bu arada Gary evcil hayvanı olmadığı için onlara katılamıyor, sadece onaylayan bakışlarla izliyor ve düşünüyor.
Ve ortamı neşelendirmek için birden bir espri atıyor ortaya: “Benim sizinki gibi sıkıntılarım yok. Benim evcil hayvanımın sizin hayvanlarınız gibi dertleri olmadı hiç, çünkü benim evcil hayvanım bir taş. Evet benim evcil bir taşım var.’’
Eve gittiğinde arkadaşlarının bu taş fikrini nasıl coşkuyla karşıladıklarını ve aslında hiç de fena fikir olmadığını düşünüyor.
Bunun üzerine fikrini bir projeye dönüştürüyor, iki adet yatırımcı buluyor ve koyuluyor işe.
Önce gidip inşaat malzemeleri satan bir tedarikçiden bir kutu plaj taşı alıyor.
Sonra başlıyor düşünmeye: ‘’Ben bu taşların her birini değerinin üzerinde bir fiyata nasıl satarım? Bu taşların hikayesi ne olmalı?’’
Ardından üzerinde hava deliklerinin olduğu bir kutu tasarlıyor. Kutunun içine saman yerleştiriyor (sonuçta evcil hayvanların nefes alması gerekiyor.) ve evcil taşları da samanların üzerine yerleştiriyor. Bitti mi? Hayır. Bir de bakım kılavuzu ekliyor kutuya.
Kılavuzda ne yazıyor olabilir ki diye düşünüyorsunuz değil mi? Taşların bakımı, beslenmesi ve ev eğitimine dair bilgiler yazıyor.
”Taşı kutudan çıkardığınızda taş heyecanlı gözükürse, onu eski gazetelerin üzerine yerleştirin. Taş bu kağıdın ne olduğunu anlar ve başka herhangi bir şey yapmamıza gerek kalmaz. Siz onu alana kadar kağıdın üstünde kalmaya devam eder.”
Buradan bakınca insanlarla dalga geçiyor izlenimi veren bu fikir büyük ilgiyle karşılanıyor ve o dönem adeta bir fenomene dönüşüyor.
Ayrıca bakınız; Haddini Aş Hikayeleri 82: Nazım Salur
Dahl insanların evcil taşları neden sevdiğini henüz bitmiş Vietnam Savaşı’na bağlıyor.
‘’Bir sürü kötü haber vardı. İnsanlar kötü durumdaydı. Ulusal ruh için gerçekten iyi bir zaman değildi. Bence evcil taşlar eğlenceliydi. Herkesin gülmeye ihtiyacı vardı ve medya bunu yedi.’’
Televizyonda, gazetelerde dahi konuşuluyor evcil taşlar. Bunun getirdiği popülarite ile kısa sürede tanesi 3.95 dolardan tam 1.5 milyon adet evcil taş satılıyor.
“Çok sıkılmış bir halk için bir espri anlayışı paketledim.”
Bir süre satışlar artarak devam ediyor, satılan taş sayısı 5 milyon adete kadar ulaşıyor.
İnsanların evcil taş sevdası birkaç yıl içerisinde bitse de bu süre Dahl’ın milyoner olmasına yetmişti.
Sonrasında ürün piyasadan çekiliyor, ancak 2012 yılında taşların isim hakkını “Rosebud” isimli firma satın alıyor ve daha farklı bir kutu, tasma gibi ürünler ekleyerek ürünü yeniden satışa sürüyor.
Evcil taşlar alıcısı eskisi kadar olmasa da hala satılıyor, bazı film sahnelerinde dahi kullanıldı.
Tüm zamanların en başarılı pazarlama stratejilerinden birini gerçekleştiren Gary Ross Dahl, 2015 yılında hayata gözlerini yumdu.
Saçma diye rafa kaldırdığınız fikirleriniz hala saçma geliyor mu? Belki de tekrar gözden geçirme zamanınız gelmiştir, ne dersiniz? 🙂